کاش به زبان نمی آمدم...!
دلیل خنده های قشنگِ گاه و بی گاهت را که بال میدهد مرا، نمیدانم.
نمیفهمم چرا وقتی همه چیز خوب است و دلیلی برای گریه ات وجود ندارد باز بی تاب میشوی...
مفضل بن عمرو از امام صادق (علیه السلام) درباره گریه و خنده کودکان پرسید.
که چرا بدون دلیل می خندند و بدون درد گریه می کنند؟! آن حضرت در پاسخ فرمودند:
"هیچ طفلی نیست مگر آنکه امام زمانش را زیارت می کند و با او مناجات و راز و نیاز می نماید. پس گریه او برای جدایی از امام است و خنده اش هنگامی است که امام سوی او روی می آورد. این سعادت تا زمانی است که کودک به زبان بیاید. از آن زمان به بعد این در رحمت به رویش بسته و بر دل و جانش مُهر فراموشی زده میشود.”
به نقل از کتاب “خانواده و ترتیب مهدوی” نوشته مرتضی آقا تهرانی و محمد باقر حیدری کاشانی
منبع احادیث: علامه مجلسی،بحار الانوار، ج ۲۵، ص۳۸۲
راستش حالا حسودی ام می شود به تو...
آرزو که عیبی ندارد،کاش اصلا به زبان نمی آمدم...
چشمانت را بوسه باران میکنم که به دیدار محبوب نائل میشوند...
راستی میشود سلام من هم...
